Ahmedabad & Bundi 25-29/09

Een 'Sleeperbus' is veel beter gerief dan een zitbus! Je krijgt je eigen slaapcompartimentje, dat weliswaar 20cm te kort is voor de groot uitgevallen Homo Europeus Sapiens Sapiens, en je kan de slaap vatten.
We hadden ons al voorbereid om opnieuw de 'echte' Indische wereld binnen te stappen maar Ahmedabad komt toch een beetje over als een schok. Terug gezeur aan je hoofd over "Rickchaws", "Very cheap places", "Very nice shops with so many things!" en "Witch country sir?". Algauw wordt je terug bikkelhard en laat je door “Boe!” te zeggen je gevolg achter je zodanig schrikken dat ze struikelen en de immens drukke baan op tuimelen! Het maakt allemaal deel uit van Het harde leven van de Rugzakker in India.
Een bezoek gebracht aan de plaats waar de Mahatma Ghandi zijn snode plannen smede om India te bevrijden van kommer en kwel en ons buik compleet zwanger gegeten in een overheerlijk restaurant alginds.
Een beetje later is het tijd voor de trein naar Kota.
Op de trein worden we geamuseerd door een zeer vermoeiende maar interresante 30-jarige, ongehuwde man en zijn twee vrienden die nog thuis wonen en zodanig gefortuneerd zijn dat ze de ganse dag niets doen dan feestjes bouwen en het land doorreizen. Ze leren ons tot 10 tellen!

Ek
Do
Tien
Chaa
Pansh
Chee
Saat
Aat
Noo
Dus

We komen aan in Kota, het is 5 uur ‘s ochtends en we worden overspoeld door rickchawdrivers die ons persee met zen allen in hun karretje willen krijgen om ons naar het busstation te brengen. Alwaar we de bus moeten nemen naar Bundi. Helaas, pindakaas is hun vraagprijs veel te hoog en zoals het spreekwoord zegt: “Als rickchawsdrivers niet redelijk zijn, neemt hun prooi gewoon de trein!” gebeurde het dat we voor 18 roupees met zen tweeen naar Bundi reizen…


Bundi is een klein stadje (88.000 inwoners) en is echt terug Rajasthan. Veel kleuren, een paleis van de Maharaja, de bijbehorende oude stadsomwalling, smalle straatjes en veel mensen. Nog niet zo toeristisch en dus niet zoveel plakvliegen.
De volgende dag worden we met nog 6 andere vreemdelingen uitgenodigd voor een toer in de omliggende streken. Het zal ons niets kosten en we staan de volgende dag zelfs in de krant! Het is namelijk ‘World Tourist Day’ en daar wil het dorpje gebruik van maken voor positieve publiciteit. Voor het leuke deel van start kan, is er het officiele gedeelte. De top-20 van meest belangrijke mensen in Bundi heeft een speech voorbereid in het Hindi en geniet met grote teugen van de aandacht die hen te beurt valt.
De grotschilderingen (15.000 jaar oud) en de waterval (met meute aapjes) die we daarna voorgeschoteld krijgen, vallen beter in de smaak.
Het guesthouse waarin we blijven is het beste dat hier is en het contact met de gasten is beter dan ooit tevoren.

Deze avond nemen we de bus naar Kota en daarna de nachttrein naar Delhi.
Tis bijna voorbij…een traantje rolt van ons wang.
Ik hoop dat ik de zorgeloosheid van de laatste twee weken kan meenemen.
Toen ik een paar dagen geleden mails begon te krijgen over het lessenrooster van tschool, kroop ik gedwee terug in de vertrouwde schelp van nagelbijten, schuldbesef en een onverklaarbare drang om niet stil te staan.

Het is toch niet alles, die westerse mentaliteit.