Delhi 5+6/9

Fuck, gisteren al een deel geschreven, vergeten opslaan, ik mag dus herbeginnen...

We komen na een vlucht van 6 uur in een airconditioned vliegtuig aan in New Delhi airport.
Knal, boem, pattat...plots heel warm en vooral zeer vochtige lucht. In de aankomsthal staan wel 40 halfuitgeslapen Indiers te wachten om de reizigers in hun taxi te lokken. Liv had een guesthouse gereserveerd en er staat een man met een bordje 'Liv & Stoffee' naar ons te wuiven. We gaan met hem mee. We zien grappige oldtimerachtige auto's en verder niets want het is donker...Een Canadees die op onze vlucht zat moet naar het zelfde guesthouse. Met 1 taxi? Tuurlijk niet, er zijn er 2 besteld, toeristen weten van niets en het is goed voor de Indische economie.
In het pension krijgen we een kamer van 300 roupees in plaats van de bestelde 200 roupees. "We're sorry sir, there is only this..." Te nemen of te laten midden in de nacht in Delhi.
We nemen hem en installeren ons in de kamer. Veel te warm, natte lucht en schrik voor de mosquitos. Gedachten gaan aan het rollen: "Een mug? Nee, geen mug. Fuck tis warm. Morgen, wat zal het zijn? Een mug?" Bijna niet geslapen, we staan op. Ik doe nieuwsgierig het venster open, neem vlug een foto en doe het weer dicht. Een straatje, geen mensen!
We veranderen van guesthouse, daar waar Maai en Alan sliepen en kijken rondom ons heen. Veel mensen, veel kleuren, mooie kleuren, koeien op straat, honden lijken varkens en de goten riolen.
We gaan op zoek naar een boek met de treinuren. We belanden via een vriendelijke kerel in een zogezegd 'Touristofficecenter'. Er is geen plaats op de trein naar Agra (Taj Mahal) voor zeven dagen ver! We gaan akkoord om met een gids en auto door Delhi te rijden en de volgende dag naar Agra te gaan met hem.
In die twee dagen laat hij ons vluchtig een paar bezienswaardigheden zien en vooral de restaurantjes en winkeltjes waar hij commissie krijgt.
Delhi is vooral zeer druk. In Agra is de Taj Mahal heel erg de moeite. Ongelooflijk schoonheid, verhoudingen, materialen en afwerking.
Als hij ons afzet aan de trein richting Varanasi houden we een raar gevoel over. De man op zich is zeer vriendelijk en open (alhoewel de communicatie moeilijk verliep) maar we hebben het gevoel behandeld te zijn als een ordinaire tourist.
De nachttrein op om 's morgens rond 8u Varanasi te bereiken.